Εκεί βρίσκεται η σημερινή Κοιλάδα Αταλάντης που αποτελεί από την αρχαιότητα παράδειγμα αμπελουργικού terroir («χώρας» κατά τον Θεόφραστο). Το έδαφος, το υψόμετρο, η κλίση, ο προσανατολισμός, το μικροκλίμα, η ηλικία της ποικιλίας του σταφυλιού συνθέτουν τη μοναδικότητα του κάθε αμπελοτοπίου.

Την Κοιλάδα Αταλάντης επέλεξε ο Δημήτρης Λ. Χατζημιχάλης για να φυτέψει τα πρώτα 90 στρέμματα αμπελώνα.

Η επιλογή του βασίστηκε στην πανάρχαιη αμπελουργική της παράδοση, η οποία επιβιώνει έως και σήμερα χάριν του μοναδικού μικροκλίματος. Το βασικό φυσικό χαρακτηριστικό αυτού αποτελούν τα δροσερά ρεύματα αέρα που δημιουργούνται από τον Παρνασσό προς τη θάλασσα και το αντίθετο, χειμώνα-καλοκαίρι, διαμορφώνοντας ιδανικές συνθήκες για την καλλιέργεια σταφυλιών άριστης ποιότητας. Εκεί αναπτύσσονται οι τέσσερις ενότητες αμπελοτοπίων του Κτήματος Χατζημιχάλη: τα Παλιά Αμπέλια, τα Κάτω Αμπέλια, τα Πάνω αμπέλια που ως τοπωνύμια διατηρούνται εδώ και αιώνες, καθώς και τα Νέα Αμπέλια, αμπελοτόπια που δημιουργήθηκαν εξαρχής από το Κτήμα Χατζημιχάλη.

Καθεμιά από τις ενότητες αυτές διακρίνεται σε επιμέρους αμπέλια, όπου καλλιεργούμε συστηματικά διαφορετικές ποικιλίες σταφυλιού.